- …no i ten krem, którego używam, to krem po 30-stce!
- Po 30-stce??? No co ty, nie używaj kremu po 30-stce!!
- Dlaczego?
- Nie używaj!!!! Skóra ci się przyzwyczai i co zrobisz, jak
już będziesz miała 30 lat??
Aaaaaa!!!! To nie dialog zasłyszany w gimnazjum, czy liceum,
a u mnie w pracy, we wspólnej
korpo-kuchni. Stałam nieopodal grupki rozmawiających o kremach koleżanek i
zastanawiała się, czy jak im powiem, że
mam 35 lat to nie uciekną z krzykiem niczym wampir od czosnku.
Dzisiaj rano, rozmawiałyśmy o ślubach – moje koleżanki są w
wieku okołoślubnym – powiedziałam, że mój był bardzo kameralny i mieliśmy już
dwójkę dzieci.
- To ty masz dzieci? Dwójkę? To ile ty masz lat, że już tyle
zrobiłaś? – zapytała przemiła i prześliczna dziewczyna z teamu. Już miałam powiedzieć, że sto, kiedy dodała,
że była pewna, że mam góra 25 lat. Powiedziałam wtedy, że ja kocham i że postawię
sobie jej zdjęcie na biurku.
Swoją drogą ciekawe, ile z tych „wiekowych” komplementów
zawdzięczam genom a ile mojemu durnowatemu zachowaniu ;)
Moje dwie najbliższe przyjaciółki przekroczyły już
czterdziestkę, miast tematyki ślubnej, bliżej nam do tej rozwodowej. Moje
przyjaciółki chrzanią swoja zmarszczki, czy dodatkowe kilogramy, bo to się nie
liczy, gdy w nocy jeździmy jeepem po wąwozach w środku dzikiego lasu, czy
walczymy w żywiołem na raftingu, czy
biegamy na golasa po spa ;)
R., wielki fan i
entuzjasta mojej nowej pracy, zapytał, czy ktoś tam ma dzieci w wieku naszych.
Powtórzyłam mu rozmowę o kremach i momentalnie wycofał się z tego pytania:
Acha, no tak. Moje dzieci są tam najstarsze, chyba jeszcze 2 osoby poza mną
mają tam dzieci.
Za tydzień, dokładnie 20 lipca, skończę 35 lat, to strasznie
dużo i nie chce mi się wierzyć, że ja z moim umysłem i mentalnością 23-latki
mogę już mieć tyle lat…
I równocześnie strasznie tęsknię za moimi czterdziestkami, ich zmarszczkami, cellulitem i żylakami i za tym, że mają to wszystką z taką piękną klasą w tyle ;)
