Posłaniec

Trudne i mozolne zadanie na dziś – powiadomić moich znajomych, że zawiesiłam konto na FB, żeby nie myśleli, że ich broń Boże zablokowałam, usunęłam i skazałam na towarzyska banicję!!

Muszę wysłać kilka maili po angielsku, mnóstwo po polsku i do tego parę smsów, aby się wytłumaczyć z publicznego harakiri.

To w sumie śmieszne, że za dowód sympatii i zainteresowania uznaje się jakieś wirtualne przyłączenie, zwykłe kliknięcie, które decyduje o tym, czy mamy w kimś wirtualnego przyjaciela, czy śmiertelnego wroga J No ale sama w tym uczestniczyłam, klikałam w jedną i druga stronę, więc śmieję się sama z siebie.

Czy będzie ktoś za mną tęsknił? Może kilka osób… Już wczoraj moja Warszawska Przyjaciółka powiedziała, że czuje się sieciowo osamotniona – może to taki szok, albo ma obniżoną odporność, bo od 2 tygodni znów jest na Dukanie i nie pije alkoholu!

Swoją droga zawsze uważałam ten punkt diety za najsłabszy – gdy byłam na Dukanie (całe 5 dni!!) to próbowałam tą dietę zmodyfikować właśnie o punkt spożywania alkoholu a ściślej – wina czerwonego. Oczywiście nic nie schudłam, to jasne!

O, taki jeszcze jeden będzie za mną tęsknił, pewnie już od rana zastanawia się, czemu mu zniknęłam i czy zrobił coś, czym mnie uraził. Chociaż w sumie, gdy mój własny mąż na znak protestu usunął mnie 3 tygodnie temu ze znajomych, to nie zorientowałam się w ząb, dopiero wczoraj obrażony za moja ignorancję, przyznał mi się do tego ;)

Dobrze zatem, zanim zrażę do siebie 90 osób wyślę ta piekielną pocztę niczym posłańca!